Psychoterapia ma na celu dokonanie zmian w przeżywaniu i zachowaniu człowieka.
Zmiany te są po to, aby klient czuł się szczęśliwy i zdrowy.
Z psychoterapii najczęściej korzystają osoby, które nie radzą sobie z własnymi problemami, odczuwają stan depresji. Psychoterapia nowoczesna powstała oryginalnie jako integralna część psychoanalizy, ale współcześnie została zaadaptowana i rozwijana także przez inne gałęzie psychologii, takie jak psychologia postaci i psychologia poznawcza.
Psychoterapia behawioralna
została opracowana w oparciu o prawa uczenia się, zwłaszcza zasady warunkowania. Wywodzi się z behawioryzmu. Opiera się ona na technikach treningowych, takich jak np. trening relaksacji, wykorzystywany w systematycznej desensytyzacji (odwrażliwianiu) pomocnej w leczeniu fobii , czy trening asertywności.
W psychoterapii behawioralnej wykorzystuje się także technikę Float REST, polegającą na ograniczeniu stymulacji środowiskowej.
Psychoterapia behawioralna skupia się wyłącznie na zachowaniu człowieka, jako jego naturalnej reakcji na wpływy otoczenia. Ważne jest tu i teraz, natomiast nieistotne są wydarzenia z przeszłości.
W procesie terapii behawioralnej, niezależnie od rodzaju leczonych zaburzeń, wyodrębnia się cztery fazy:
- diagnostyczną – przeprowadzenie wywiadu, zidentyfikowanie zaburzenia, ustalenie sposobu ukształtowania się zaburzenia oraz poziomu motywacji pacjenta do zmiany,
- wzbudzania motywacji – wzbudzeniu w pacjencie pozytywnych oczekiwań wobec leczenia a także doprowadzenie pacjenta do przejęcia odpowiedzialności za psychoterapię,
- zastosowania określonej procedury terapeutycznej,
- utrwalania zmian powstałych podczas psychoterapii – ustalenie zadań, które pacjent wykonuje sam bądź przy pomocy członków rodziny mające utrwalić pożądane zachowania.
Terapia poznawcza
Zaburzenia powstają w rezultacie procesu uczenia się. Niewłaściwy sposób percepcji i interpretacji zdarzeń przez pacjenta doprowadza do powstania jego dezadaptacyjnych zachowań. Cele terapii:
- nastawiona jest na usuwanie zaburzeń myślenia, uczy rozpoznawania dysfunkcjonalnego sposobu myślenia i jego eliminowania,
- uczy pacjenta identyfikować schematy poznawcze, tkwiące u podstaw irracjonalnych myśli,
- psychoterapeuta informuje pacjenta, w jaki sposób dochodzi do zaburzeń emocjonalnych oraz występowania dysfunkcjonalnych zachowań,
- dowodzi, że między sytuacją zdarzeniami, w jakich pacjent uczestniczy a jego emocjami zachowaniami pośredniczy sposób interpretacji zdarzeń składających się na tę interpretację,
- psychoterapeuta zwraca pacjentowi uwagę na to, że stały, automatyczny sposób interpretacji zdarzeń powinien być traktowany wyłącznie jako hipoteza, którą trzeba weryfikować empirycznie.
Terapia poznawczo-behawioralna
To podejście integrujące wcześniej powstałe podejścia behawioralne i poznawcze. Terapia poznawczo-behawioralna, analizuje czynniki wpływające na zachowanie pacjenta, uwzględnia zachodzące w pacjencie wewnętrzne procesy psychiczne, związane z jego myśleniem. Wykorzystuje też eksperymentowanie z zachowaniem pacjenta, by tą drogą sprowokować wystąpienie zmian w myśleniu.
Napisz do nas: 
Foto: Freepik – pl.freepik.com